Trampilla Helicoidal

Estou na sala central dun edificio enorme, o edificio era todo de formigón, pintado todo con unha cor cinza, tiña moitísimo pisos incluíndo algúns subterráneos, na sala había catro entradas en cada esquina as que se lle sumaban outras catro portas de ascensor o lado, no centro da mesma había unha torre cadrada da altura do edificio pero independente, a estrutura tiña a súa base un par de pisos máis abaixo.

Acompañado por a miña noiva e uns señores estabamos conversando, chegado a un momento na conversa dinme que non podo escapar de aquí, que me teñen pillado, eu négome e dígolles que escaparei, a miña noiva mírame e dime algo así como “ ala ti, pero eu nun me bou matar por escapar “, déixoa na sala e escapo por unha das portas normais, fora un largo corredor que roda a sala anterior, nesa sala encóntrome con un montón de pequenos xogando que o verme escapar empezan a xogar correndo detrás miña, os vixiantes tardan máis en verme pero tamén se lanzan a persecución, saio o exterior e pecho a porta tras de min para frear os demais, bordeo o enorme edificio, estaba vedado, corro ata que encontro outro vixiantes, decido volver a entrar, esta vez entro por unha porta de ascensor, lévame a un piso máis abaixo onde continuo ata chegar a base da torre, rodeo a torre por un pequeno corredor pero é estreitísimo, consigo pasar e subo por unhas escaleiras, volvo a encontrarme cos nenos, volvo atrás e diríxome o centro do torre, métome polos diminutos corredores a gran velocidade, ata que me perden de vista. Nese correr miro cara arriba e encontro unha trampilla a un conduto da torre.

Estou no conduto, a os poucos metros volvese alto como para andar de pe por el ata que terminaba nunha especie de continuación completamente vertical, o conduto xiraba entorno a unha columna de forma helicoidal, eu escalei sobre ela a duras penas apoiándome nas paredes cas pernas abertas mentres me dicía a min mesmo “ Estou non centro, nunca pensaran que para escaparme me metera aínda máis dentro “.

Sigo subindo nese oco da torre pero agora é enorme e esta repleto de auga ata o cima, a cada rato encontrábame con obstáculos na subida, en cada piso había unhas escaleiras pousadas como se as esquecesen na construción. Chego a superficie e estou a piques de abrir a trampilla, fora achegábanse tres vixiantes, un deles era o seu xefe, un home que se parecía o personaxe de Franco na película Trainspoting, el sabia que eu intentaría escapar por aí, xusto cando eles ían abrir a trampilla eu ábroa antes, vexo de fronte os tres que tras dous segundos de pausa lánzanse sobre min os tres, iniciamos unha pelexa acuática ca cal os tres nos iamos afundindo ata que chocamos con varia escaleiras, sepáranse das paredes e cáenos enriba, cando eles se xiran a frealas eu aproveito para golpealos e esquivalas, con eles no fondo intentando liberarse delas e sen aire eu volvo arriba case sen respiración ata que consigo unha longa bocalada de aire da superficie.

FIN