Estou con un
amigo fronte a un ordenador traballando nun programa que configure as conexión
dun autómata, el é un rapaz gracioso, con un pelo case laranxa é con aínda
menos idea que eu de autómatas, pasámonos un rato discutindo sobre a pantalla
sinalando un punto no que non nos poñiamos de acordo.
Estou camiñando
pola miña casa, diríxome o camiño no exterior, saio miro buscando algo sen
encontrar o que buscaba, cando me xiro vexo no chan tirado un canciño, estaba esquelético
e cos ollos abertos, medio enterrado, a piques de formar parte do chan, o velo bérrolle
a miña aboa que pululaba pola casa, “ Pero aboa porque deixastes morrer o
cadelo se acababamos de poñer o anuncio para regalalo “, o que responde “ Anda,
eu pa que lle bou a dar se van a ir pa fora, ou morren ehiqui ou con outros, se
viñeran por el xa tiña comido “, eu aí xa me esquezo de discutir con ela e tiro
para a casa, antes de pechar a porta o irmán do cadeliño corre e metese na casa
correndo sen mirar para o seu conxénere, so entrando procurando encontrar
comida.
FIN
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Comenta que che inspira este soño, que che parece, que aprendiches ou cal é o dilema para ti.
Grazas polo teu aporte.