Regreso a casa

 

Estou nunha festa bastante grande, o local parecía un almacén reformado con dous pisos, o mobiliario era propio dunha discoteca e estaba abarrotado de xente e bebidas, eu ia a festa cunha rapaza que chamaba Tania, ela era a que me tiña que levar a casa, no medio da multitude perdoa de vista pero eu sigo falando coa xente, chegado a certa hora dinme que era unha festa pública e financiada polo estado pero tiña o problema de que xusto nese momento terminaba.

En escasos minutos o local baleirase, eu encontrábame no piso de arriba e baixo apurado, na escaleira de madeira encóntrome con dous compañeiros moi antipáticos da miña clase, tambaleandose intentaban axudarse a baixar, eu salto pola escaleira e deixo nas súas peripecias, abaixo ando buscando a Tania para marchar, na búsquea encóntrome con outro rapaz coñecido, o cal me pregunta quen é o rapaz que se esta ligando a todas as tias boas incluída a Tania, eu sen dubidar dígolle o nome e para que o entendera mellor fago un xesto esaxerado de forzudo en exhibición (o rapaz destacaba polo corpo atlético e definido), no medio do xesto outra persoa atrae a atención del e eu quedo moi ridículo facendo a postura a ninguén, o final por alí encontro a Tania no obstante cando saímos a calle volvemos encontrarnos respectivos coñecidos e separarámonos de novo.

Entón empeza a chover moi forte, eu decido coller un taxi para ir a casa, o taxista resulta ser un amigo que tamén e veciño pero que na realidade non ten nin carne, cando esta moi preto do pobo vexo que hai dúas siluetas andando empapados, non terminaba de coñecelos ata que me berraron o lexos a pesar de recoñecelos por a voz non parei, metros máis adiante cando so faltaba unha curva para a miña casa un veciño meu de 4 anos co que me levo moi ben detén o taxi, eu báixome e el mírame con cara de broma.

Cando xa me ia baixar e pedín o prezo deixoume o viaxe en 2 € en vez dos habituais 8 € que faría calquera taxista, de feito quedo bastante sorprendido pola oferta que pago alegre.

Xa andando con máis paciencia polo pobo, sen chuvia e sen nada claro que facer paso preto dunha casa onde resultaba haber un bar con unha terraza de verán onde un grupo de rapaces e rapazas tomaban algo mentres o pasaban ben charlando, cando eu me acerco empezan a facer unha conversa comigo que parecía escrita a guión e que desembocaba no anuncio da última publicación de Mario Luna.

FIN