Manada Persecutoria

Estou nun concerto con unhas rapazas nas últimas filas, cando me dou de conta a rapaza que esta o meu carón tiña unha cara expresión peculiar, ela parecía tristísima, case chorando pero permanecía alí, eu que tiña un forte sono boteime un microsono e cando volvín mirar a súa expresión inda era máis esaxerada, ela tamén se dera conta de que a estaba mirando, pero en canto lle pregunto porque ten esa expresión, ela empeza a escachar coa risa, eu quedei inda máis desconcertado.

O concerto remata e eu que seguía un pouco obsesionado con iso e durmido decido moverme un pouco haber se me despexaba, en vez de iso movíame cos ollos pechados, de feito nun movemento deses fíxenlle unha zancadilla a un rapaz que marchaba co cal votaron aínda máis risas, eu estaba derreado e tírome na herba, unha herba verde, forte e alta. Cando me dou conta aparece un coñecido e dime “Bueno haberá que volver que non te quedaras en Francia ?”, ao que eu respondo “ pero estamos en Francia, joder pis mira que me gustaría ir a moitos sitios en Europa pero Francia non, prefería ir a ver Londres, Liverpool, a Alemaña tamén me gustaría ir, a Suíza, Mónaco, iso solo si fora por Europa porque si puidera ir polo mundo adiante, supoño que empezaría por subindo por Rusia, despois cruzaría o largo e baixaría a altura de Kazajstán.

Estou no vendo un bosque de Kazajistán e o mesmo tempo estou escoitando unha lenda que comentaba a existencia por aqueles paraxes de criaturas do bosque, criaturas que eran o propio bosque, estábanme falando de que de noite as arbores espertaban como auténticos ents. Estou no medio do bosque, esta nevado e é de noite, todo parece tranquilo, ningunha daquelas arbóreas centenarias se movía, no obstante empezouse a escoitar algo, había unha criatura de gran tamaño achegándose a miña posición, cando a vexo dende o lonxe  podo observar que se move serpenteando e cocando con moitas arbores, de feito moitas delas derribabas, so aqueles mais grandes aguantaban aqueles impactos involuntarias, o animal chega a pasar fronte miña pero ignorándome, tiña caro pequenas patas cas que camiñaba dunha forma serpenteante, a cor era prateada, un prateado no que algúns puntos brillaban máis case como diamantes incrustados na pel, a metade do seu tamaño era pola súa cola, unha cola tan grosa como o seu corpo que se balanceaba de seguido, non era moi larga en proporción pero tiña unha forza descomunal.

Cando vexo o animal alonxarse da miña vista escoito outro ruído que proben de onde  viñera a criatura, de súpeto unha enorme manada de lobos corría os pasos do animal, eses lobos ignoráronme e seguiron para adiante pero notei que eses cadelos non estaban perseguindo a unha presa, estaban perseguindo a o seu líder, a súa guía, tras dos lobos máis grandes, ían os máis lentos e os máis pequenos pasando de últimos uns cachorriños diminutos co pelo rizado, eran preciosos e hasta parecía que brillaban.

FIN