Competición sen arriscar

Chegamos tres persoas a un circuíto de carreiras, era o aire libre e estaba decorado por todos os lados con unha cor azul pálido  e medio cor cinza, os tres levabamos cada un formula 1, e iamos facer unhas carreiras, antes de empezar eu dígolle á muller que nos deixara entrar no circuíto e os outros dous “ bueno, xa que teño un formula 1 de verdade bouno coidar ben e non o penso danar, así que irei mais tranquilo do que podería “.

Comezamos a carreira, imos os tres apegadiños, facendo curvas pechadas e adiantando con centímetros de distancia, pero os tres mantemos unha velocidade moderada, o avanzar a carreira empezamos a rivalizar e a acurtar distancias, nunha curva do circuíto péchome o extremo meténdome na herba e sen querer crúzome de fronte con un poste, contra el choca o meu eixe dianteiro, nin o eixe nin o poste ceden e vexo como as dúas rodas son arrancadas do formula 1, eu sigo acelerando e continuo varios metros sobre a pista conducindo so recto.

Despois das carreiras volvo a falar ca muller que nos deixara entrar na pista, a partir de  aí o que son eu pasa a ser un personaxe dun xogo de ordenador, eu manéxome a trabes do teclado numérico e o non sei como manexarme, pulso os botóns d fora aleatoria e eu empezo a moverme espasmodicamente, todo tipo de movementos xuntábanse ata poñerme directamente a bailar de forma descontrolada, a muller non o entendía pero co imprevisibles que eran os meus movementos cheguei a chocar con ela tirándoa o chan mentres “bailaba”.

FIN